تكرار
تكرار مكرر اينكه روزها شب ميشه و شبها روز.
آيا تنهايي مي تواند مرحم دردهاي گل مريم باشد؟
تا كي به شوق ديدن شب و ماه مي توان به انتظارفردا نشست؟
شايد سيناي تنهايي من پر شده ازشنيدن.
شايد هم رونوشتي از خودم را گم كردم.
صادقانه بگويم افكاريك پسر مايوس را دارم.
و دلم براي دوست داشتن كمي فراخ شده.
چه كوچك شده آسمان يزد ما امشب!.
شايد بخاطر اينكه هميشه عشق بوده.
شايد...