خيلي سخته با بچه ها سر كله زدن. يه كلاس با بيست تا بچه جور واجور دارم. . دير بجنبم سر اينكه نوبت كدومشون هست مي زنند به تيپ هم. البته نه همشون. يكي لوسه، يكي كم حرف، يكي هم دعوايي و خلاصه هر كدومشون ساز خودشون رو مي زنند. بايد با هر كدومشون يه جور رفتار كرد. تهديد كرد، اخم كرد و يكي رو خر كرد!. فكر كنم اگه همين جوري پيش بره قابليتهاي بچه داري من بالاتر هم بره!.
براي مادرم هم خيلي جالبه؛ مرتب از كلاسم مي پرسند چون مي دونند كه من اعصاب بچه نداشتم ولي حالا هفته اي شش ساعت با يه گله اون سرو كله مي زنم.عجب اين روزگار چه بلاهاي كه بسر آدم نمي آره.؛)

يكي از بچه هاي كلاسم پوريا نام داره. پسر خوبيه، اما بد جوري گير داده به كارهام . كاملا حس مي كنم كه رفته تو نخ من. فكر كنم به خاطرم با دو سه تا از بچه ها هم جنگ هم كرده بود. حالا سر چي؟. نمي دونم. امروز به من مي گفت آقا شما پليس هستيد؟ گفتم نه چطور مگه ؟ جواب داد آخه آقا شما شلوار پليسها رو مي پوشيد!. حالا نگو شلوار من سبزه و مثل رنگ مال پليسهاست.