فوايد وبلاگ
وقتي داشتم براي يه دوستي وبلاگم رو نشون مي دادم اون لحظه اي تامل كرد و پرسيد حالا اين وبلاگ به چه دردي مي خوره؟ خوب من هم لحظه اي تامل كردم و بي ربطترين جواب رو دادم" اين در آينده مشخص ميشه ‍"!

ولي راستش نشستم فكر كردم حالا نوشتن وبلاگ براي من چه فايده اي داره؟ البته از خوندن وبلاگها كه اطلاعات زيادي را به دست آوردم و مي آورم و از همه بچه ها هم بسيار متشكرم ولي..

يادم مياد وقتي ما بچه بوديم يه ايران بود و يه دونه كيهان بچه ها، پدرم وقتي جمعه ها مي رفت روزنامه بگيره يه دونه كيهان بچه ها هم براي من مي گرفت. اولين كارم اين بود كه داستان اونو مي خوندم هميشه هم طرح روي جلد اون مربوط به داستان بود. از جدول اون هم متنفر بودم از لجش شماره بعدي رو كه مي گرفتم مي گذاشتم جلوي رو و جدول رو پر مي كردم.اما اين داستان رو كه براش مي مردم اگه يه نفر ازم مي خواست براش تعريف كنم نمي تونستم.

حالا كه فكرش رو مي كنم نمي دونم چرا؟ ولي هر چي بود از خوندن بيشتر از حرف زدن و نوشتن لذت مي بردم. شايد الان كه اين امكان برام فراهم شده تا بنويسم( هر چند چرت و پرت ) بيشتر براي اين هست كه بخوام خودمو امتحان كنم ببينم توي نوشتن چي هست كه من براي تعريف احساساتم سالها مشكل داشتم. آخه من هنوز به ايده الم نرسيدم. بيشتر چيزها و بيشتر كارها رو امتحان كردم اما هنوز نمي دونم چي مي خوام. براي همين هم در توضيح وبلاگم نوشتم “همه چيزو هيچ چيز.....“

يه امكان ديگه كه بلاگ به من مي ده تقسيم كردن انديشه ام با ديگران هست. ممكنه كسي با نظر من موافق نباشه . پس دست بكار مي شه و براي من يا توي وبلاگش نظر خودشو رو منعكس مي كنه و بالاخره همين گفتمان به ظاهر ساده ؛ برايند چند نوع ديدگاه و منظر مي شه كه مي تونيم تا حدودي به واقعيات نزديكتر بشيم. و اين همان چيزي است كه من طالب اون هستم. تلاش براي رسيدن به افقهاي جديد، هرروز تازه شدن و متعالي شدن.(چي گفتم!)

نمي دونم چرا ايندفعه اينهمه قلمبه سلمبه شد. بهر حال اين بود دلايل من براي نوشتن و وبلاگ داري !! هنوزم دنيا هاي ناشناخته زيادي هست كه مي خوام اونجا برم. ولي تازگيها به خودم قول دادم كه بايد يك كار را تا به انتها برم بعد.

يه سوال : از يه عزيزي نامه اي داشتم مبني بر اينكه دوست نداره كسي وبلاگشو بخونه. ومن از ديروز تا حالا كلافه و سر درگم هستم پس براي چه مي نويسه ؟ براي خودش ؟ خب مي تونه توي دفتر خاطراتش بنويسه. يا شايد هم دوست نداره من بلاگش رو بخونم. اصلا به من چه.
براش آرزوي موفقيت مي كنم واميدوارم يه وقتي اجازه بده تا بلاگشو همراه همه بخونيم.آمين.