انجام دادن دوتا كار براي من از همه كارهاي دنيا سخت تر هست.
يكي اصلاح مو يكي هم خريد كفش. صد ماه طول ميكشه تا انجامش بدم.
امروز تموم خيابون امام و قيام و پاساژ كويتيها رو زير و رو كردم اما اون كفشي كه من مي خوام نيست.
فكر كنم آخرش دوباره مجبور بشم كفش كره اي بخرم.
خيلي راحت و سبك هست. ضمن اينكه باهاش ميشه ورجه وروجه هم كرد. خانم كش هم نيست.

حالا بذاريد از كارهاي كه برام مثل آب خوردن مي مونه بگم.
اوليش دوست پيدا كردن. تو سه ثانيه همچين باهاتون رفيق مي شم كه انگار عمري هست كه با هم هستيم.
حالا كار ندارم كه بعدا برمي گرديد و پشت سرم مي گيد "خيلي بچه اي مسعود!".
دوميش هم راضي كردن آدمها به انجام كاري؛
كافيه بخواهيد يه نفر رو به انجام كاري راضيش كنيد. خدايش جادو مي كنم . اساسي هم راضيش مي كنم.
باور نمي كنيد؟ نشونتون مي دهم.