اولین بار بود که بهمراه برادرم به سینما می رفتیم. و مثل همه توی سالن های های گریه کردیم. البته خانمهای بودند که طاقت نداشتند و درحالی که هق هق گریه می کردند وسطهای فیلم زدند بیرون.
دیروز جمعه اکبر نبوی توی برنامه نقد 2 با رسول ملاقلی پور درباره فیلم صحبت کردو عجیب اینکه اصلا در مورد مصدومین شیمیایی و کسانی که ناخواسته دچار این مشکلات شده بودند حرفی به میان نیامد.
اولین بار بود که می شنیدم از هیجده هزار ساکن سردشت دوازده هزار نفر اون شیمیایی شدند.
Subscribe to:
Posts (Atom)
